Real life

Heftig verhaal: ‘Mijn vriend begreep mijn ziekte niet en werd agressief’

heftig-verhaal

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje waarvan haar vriend haar ziekte niet geloofde en haar mentaal, en fysiek mishandelde.

Ruzies

Twee jaar geleden in de zomervakantie heb ik de liefde van mijn leven ontmoet. Tenminste, dat dacht ik. Ik heb hem via een dating app leren kennen. We hebben afgesproken in een leuk gezellig cafeetje en ik was hals overkop verliefd. Zeg maar, liefde op het eerste gezicht. Binnen een week woonde ik al bij hem. Veel te rap natuurlijk, ik weet het.
Alles leek goed te gaan tot nieuwjaar. Toen begon ik heel veel pijn te krijgen door heel mijn lichaam. Ik huilde mezelf vaak in slaap en mijn vriend leek goed voor me te zorgen, tot er ruzies van kwamen. Hij vond dat ik al veel eerder naar de dokter moest gaan of naar een kliniek, en dat ik daar altijd maar te lang mee wacht. We hadden soms ruzies tot middernacht. Hij had me eens gevraagd om terug naar mijn ouders te gaan, omdat hij ruimte nodig had. Dit deed ik dan, maar na een week riep hij me terug. Alles leek weer prima te gaan, behalve dan de lichamelijke pijn, die bleef. Daardoor kwamen de ruzies terug.

Kwader en kwader

Voor alweer de derde keer ging ik naar de kliniek en eindelijk hielden ze me eens een nachtje om mij te onderzoeken. Ze vonden niets, dus ik mocht de volgende dag terug naar huis. Een collega van mij op werk had eens gezegd dat ik me moet laten testen voor fibromyalgie. Ik ben op onderzoek uitgegaan en ben terecht gekomen in een gespecialiseerde kliniek waar de onderzoeken jammer genoeg zes maanden duurden. Nu werden de ruzies tussen mij en mijn vriend alleen maar erger en gingen over de stomste dingen. Alleen hij was zo boos dat hij soms met het meubilair ging gooien. Ik werd soms zo kwaad dat ik even naar buiten wilde om af te koelen, maar dat mocht ik dan niet. Hij ging voor de deur staan en sloot me op. Dit heeft hij drie keer gedaan. Ik werd kwader en kwader, en op die momenten gebeurde er iets dat ik nooit van mezelf had verwacht dat ik dit ooit zou doen of kunnen. Ik werd agressief en begon hem op zijn borstkas te slaan. Tot op de dag van vandaag ben ik soms nog bang dat deze kant naar boven komt.
Op het einde heb ik drie maanden thuis gezeten van werk, omdat ik de pijn niet meer aankon. Mijn (ex-)vriend zei altijd dat ik me thuis niet mocht opsluiten, omdat dit niet goed voor me was. Daarom ging ik soms naar een klein shopping centrum om wat rond te kijken, met veel pijn natuurlijk. Als ik dan thuis kwam en nog meer pijn had, dan begon hij daar over te zeuren dat dit niet kan. Hij vond het belachelijk dat ik wel naar buiten kan gaan, maar thuis dan ineens pijn heb.
Op het laatste moment had ik er zo genoeg van en ben ik nog gaan praten met hem. Zijn oplossing was dat ik definitief terug naar mijn ouders moest gaan en maar terug moest komen als ik me 100% voelde. Ik heb hem gezegd dat dit niet kan en dat als een hond stout is je hem toch ook niet in een kennel stopt en terugneemt als hij braaf is. Hij vond dit belachelijk en vond dat ik alles wat ik zei en deed belachelijk. Het heeft me een klein jaar geduurd totdat ik besefte dat deze relatie niet gezond voor me was.
Er is dus vastgesteld dat ik fibromyalgie heb en ik zal me nooit 100% goed voelen. Op de dag van vandaag speelt de relatie nog een grote rol in m’n leven. Ik vind het raar om zelf toe te geven, maar het heeft me trauma’s op geleverd. Ik heb nog vaak nachtmerries. Ook ben ik bang om hem ergens tegen te komen en dat ik niet weet hoe ik ga reageren.
Ik heb hierna nog een relatie gehad, maar ik was zo onzeker over mezelf en de relatie dat ik het africhtte op hem, met als gevolgd dat hij me dumpte. Ik wil gewoon duidelijk maken dat dit niet oké is. Als andere meiden in zo een relatie terecht komen, zij niet toe mogen laten. Niemand verdient dit. Je moet jezelf altijd op de eerste plek zetten. Ik kan jammer genoeg zeggen dat ik hier op de harde manier veel van heb geleerd. Ik hoop dat andere dit niet hoeven mee te maken.
Liefs,
Anoniem
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal’.
Beeld: pinterest

Must reads 👀

Lifestyle

‘Ben je altijd zo stil?’ en 5 andere zinnen die introverts niet willen horen

Charlotte
herkenbaar-introverts

5 dingen die introvert té vaak horen

Wij introverts hebben het soms best zwaar. We staan liever niet in het middelpunt van de aandacht, trekken ons iets meer terug in grote gezelschappen, en zijn al helemaal niet van plan om onze stem boven de rest uit te laten komen. Dat betekent echter niet dat we deze vijf opmerkingen nog nooit eerder hebben gehoord. Sterker nog, we horen ze continu! Of we nu bij een feestje zijn, een vergadering op het werk, of gewoon op bezoek bij famillie, deze zinnen komen altijd weer terug. Hier zijn de vijf meest voorkomende opmerkingen die wij, introverts, regelmatig voor onze kiezen krijgen – zucht.

1. “Doe niet zo saai”

Saai? Dat introverte mensen over het algemeen iets meer op zichzelf zijn en zich meestal wat stiller gedragen in sociale bijeenkomsten, betekent zeker niet dat ze saai zijn! Integendeel, terwijl extraverte mensen vaak handelen op impulsieve invallen, hebben wij introverts onze volgende stap zorgvuldig doordacht. Is dat saai? Wij vinden van niet. Terwijl extraverten druk bezig zijn met de buitenwereld, hebben wij de tijd genomen om na te denken, te reflecteren en creatief te zijn.

Onze stilte is vaak een teken van diepgaande gedachten en innovatieve ideeën. Dus, saai? Absoluut niet! We hebben misschien een andere aanpak, maar dat maakt ons zeker niet minder interessant.

2. ”Waarom ben je zo stil?”

Een vraag die introverte mensen maar al te vaak horen, en laten we eerlijk zijn, het is geen favoriet. Het suggereert dat stil zijn iets negatiefs is, terwijl voor introverten stilte juist een natuurlijke en comfortabele staat is. Stil zijn, betekent niet dat ze niets te zeggen hebben of zich ongemakkelijk voelen. Vaak zijn introverten diepe denkers die graag luisteren en observeren voordat ze hun mening delen. Ze genieten van rustige momenten en hechte gesprekken, in plaats van luidruchtige bijeenkomsten en oppervlakkige praatjes.

3. ”Vind je het goed als ik iemand meeneem?”

Nee! Introverten houden veel meer van één-op-één gesprekken dan van groepsgesprekken. Diepe, betekenisvolle gesprekken winnen het altijd van oppervlakkige small talk. Als er ineens meer mensen aan het gesprek meedoen, kan dat voor een introvert best lastig zijn. Ze hebben namelijk wat meer tijd nodig om te reageren, en in een groep is die kans vaak kleiner omdat iemand anders al snel het woord overneemt. Maar eerlijk, met zijn tweeën is het toch ook supergezellig?

4. “Ik had niet verwacht dat je zo aardig was”

Dit is een opmerking die introverten helaas maar al te vaak horen. Het lijkt te suggereren dat een rustig of terughoudend karakter gelijk staat aan onaardig zijn, wat natuurlijk helemaal niet klopt! Introverten hebben vaak een warme, vriendelijke persoonlijkheid die pas echt zichtbaar wordt in een comfortabele, rustige omgeving. Ze zijn misschien niet altijd de luidruchtigste in de kamer, maar dat betekent niet dat ze minder aardig of sociaal zijn.

5. “Ben je verlegen?”

Hoewel verlegenheid en introversie vaak in één adem worden genoemd, zijn het eigenlijk twee verschillende dingen. Verlegenheid draait om een gevoel van angst, nervositeit of ongemak in sociale situaties, vooral bij interacties met vreemden of in groepen. Mensen die verlegen zijn, vermijden vaak sociale situaties uit angst voor afwijzing of kritiek. Aan de andere kant is introversie een persoonlijkheidskenmerk dat draait om de voorkeur voor rustige omgevingen en de neiging om energie te halen uit alleen zijn of activiteiten die individueel worden uitgevoerd. Introverte mensen kunnen wel van sociale interacties genieten, maar hebben ook tijd nodig om op te laden na periodes van sociale activiteit – duh!

Beeld: Netflix | You