Real life

Heftig verhaal: ‘Ik ging bijna dood door de pil’

Redactie

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een Girlscene-lezeres die bijna overleed aan Trombose.

Trombose

Toen ik negentien jaar was, een dag voor mijn verjaardag, werd bij mij vastgesteld dat ik een Cerebrale Veneuze Sinus Trombose heb. Dit wordt beschreven als een ernstige, zeldzame vorm van Trombose. Er zit dan een bloedprop in de uitvoerende bloedvaten van het hoofd. De waarschijnlijke oorzaak: de anticonceptiepil. Op achttien februari 2018 werd ik na een lange, vermoeide nacht wakker op mijn matje. Ik had gigantische hoofd- en nekpijn. Van de hoofdpijn dacht ik niet zo veel; ik heb al sinds mijn tiende last van migraines. Omdat ik nekpijn had, dacht ik dat ik gewoon verkeerd had gelegen. Die avond erna ging ik naar een concert. Na het concert moest ik samen met een vriendin nog een paar uur reizen naar huis.
Tijdens de terugreis werd de pijn echt ondragelijk. Het voelde alsof ik elk moment kon flauwvallen. Toen ik eindelijk thuis was strompelde ik naar de douche om mezelf wat op te warmen en zo hopelijk de pijn wat te verlichten. Daarna kon ik niet eens de trap op komen. Ik liep voorzichtig terug naar de bank en viel daar huilend van de pijn in slaap. De volgende dag ging ik naar de huisarts. De arts dacht dat ik een spier in mijn nek verrekt had, en stuurde mij naar huis met diclofenac een recept voor vijf dagen. Toen ik daar in de apotheek moest wachten, werd ik zo misselijk van de pijn dat ik naar de wc rende.
De dagen erna waren een regelrechte hel voor mij. Ik kon niets eten, niet bewegen. Ik heb vijf dagen lang bij mijn oma thuis verbleven omdat mijn moeder moest werken en ik niet alleen kon zijn. Ik heb daar alleen maar in bed gelegen. Na die vijf dagen voelde ik me gek genoeg een stuk beter. Een paar dagen later, op woensdag 28 februari, zat ik eind van de middag op de bank televisie te kijken toen ik opeens dubbel begon te zien. Ik vertelde dit aan mijn oma en ze zei dat het misschien kon komen omdat ik een week lang washandjes op mijn ogen had gehad. We besloten dat ik niet meteen de huisarts zou bellen maar eerst af te wachten. Die vrijdag zou ik naar de huisarts-assistente gaan om mijn oren uit te laten spuiten, dus als ik er dan nog last van zou hebben, zou ik dat dan aangeven.
Op de dag van de afspraak zag ik nog steeds dubbel en was de hoofdpijn ook weer toegenomen. Er werd voor mij voor diezelfde middag nog een afspraak gemaakt bij de huisarts.De huisarts kon niet achterhalen waar ik last van had en stuurde me meteen door naar de oogarts in het ziekenhuis. Ik moest verschillende oogtesten doen en er werd een scan van mijn ogen gemaakt. Door die scan kwamen ze erachter dat er een kleine zwelling achter mijn oog zat. Hoe dat er kwam wisten de artsen niet. Na urenlang onderzoek kwamen de artsen tot de conclusie om mij naar de spoedeisende hulp te sturen. Hier werd ik verder onderzocht door een neuroloog. Bij de neuroloog werden er lichamelijke testen afgenomen en werd ik met een infuus in mijn arm geprikt. Na een uur wachten werd ik naar de CT-scan gebracht. Daar werden twee scans gemaakt waarvan eentje met contrastvloeistof. De neuroloog kwam na een half uurtje terug met de uitslag van de scan. Hij had slecht nieuws voor me, ik heb een Cerebrale Veneuze Sinus Trombose. Dit betekent dat er een bloedprop in mijn uitvoerende bloedvaten zit. Hierdoor kan het bloed niet meer mijn hoofd uit stromen. Ik hoefde hier niet geopereerd aan te worden, dit was gelukkig met medicatie op te lossen. Ik moest voor vijf dagen in het ziekenhuis blijven zodat de artsen me in de gaten konden houden.

Anticonceptiepil

Inmiddels zijn we zes maanden verder en mijn hele leven staat compleet op zijn kop. Ik kan niet meer tegen drukte, feestjes kan ik niet meer naar toe en lang muziek luisteren gaat ook niet meer. Ik daarna nog tientallen afspraken gehad met een neuroloog, internist en een revalidatiearts. Op drie september begin ik mijn traject bij het revalidatiecentrum waar ik hulp krijg om mijn dagelijks leven weer op te pakken. Door alle medicatie is de bloedprop gekrompen. Ook heb ik Lumbaalpunctie gehad, dit betekent dat ze hersenvocht hebben weggehaald om de druk in mijn hoofd te verlagen. Dit hielp voor een paar dagen.  De oorzaak voor mijn Sinus Trombose is niet bekend, maar de artsen hebben het idee dat dit door de anticonceptiepil kwam.
Gelukkig was ik er op tijd bij. Als ik langer had gewacht had ik hieraan kunnen overlijden. Er is een kans dat ik de rest van mijn leven last ga krijgen van restverschijnselen. Dit zijn restverschijnselen zoals hoofdpijn, snel vermoeid en concentratieproblemen. Tijdens mijn revalidatie ga ik mijn best doen om dit natuurlijk te voorkomen.
Liefs,
Anoniem
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal’.
Beeld: pinterest

Must reads 👀

Lifestyle

‘Ben je altijd zo stil?’ en 5 andere zinnen die introverts niet willen horen

CharlotteCharlotte
herkenbaar-introverts

5 dingen die introvert té vaak horen

Wij introverts hebben het soms best zwaar. We staan liever niet in het middelpunt van de aandacht, trekken ons iets meer terug in grote gezelschappen, en zijn al helemaal niet van plan om onze stem boven de rest uit te laten komen. Dat betekent echter niet dat we deze vijf opmerkingen nog nooit eerder hebben gehoord. Sterker nog, we horen ze continu! Of we nu bij een feestje zijn, een vergadering op het werk, of gewoon op bezoek bij famillie, deze zinnen komen altijd weer terug. Hier zijn de vijf meest voorkomende opmerkingen die wij, introverts, regelmatig voor onze kiezen krijgen – zucht.

1. “Doe niet zo saai”

Saai? Dat introverte mensen over het algemeen iets meer op zichzelf zijn en zich meestal wat stiller gedragen in sociale bijeenkomsten, betekent zeker niet dat ze saai zijn! Integendeel, terwijl extraverte mensen vaak handelen op impulsieve invallen, hebben wij introverts onze volgende stap zorgvuldig doordacht. Is dat saai? Wij vinden van niet. Terwijl extraverten druk bezig zijn met de buitenwereld, hebben wij de tijd genomen om na te denken, te reflecteren en creatief te zijn.

Onze stilte is vaak een teken van diepgaande gedachten en innovatieve ideeën. Dus, saai? Absoluut niet! We hebben misschien een andere aanpak, maar dat maakt ons zeker niet minder interessant.

2. ”Waarom ben je zo stil?”

Een vraag die introverte mensen maar al te vaak horen, en laten we eerlijk zijn, het is geen favoriet. Het suggereert dat stil zijn iets negatiefs is, terwijl voor introverten stilte juist een natuurlijke en comfortabele staat is. Stil zijn, betekent niet dat ze niets te zeggen hebben of zich ongemakkelijk voelen. Vaak zijn introverten diepe denkers die graag luisteren en observeren voordat ze hun mening delen. Ze genieten van rustige momenten en hechte gesprekken, in plaats van luidruchtige bijeenkomsten en oppervlakkige praatjes.

3. ”Vind je het goed als ik iemand meeneem?”

Nee! Introverten houden veel meer van één-op-één gesprekken dan van groepsgesprekken. Diepe, betekenisvolle gesprekken winnen het altijd van oppervlakkige small talk. Als er ineens meer mensen aan het gesprek meedoen, kan dat voor een introvert best lastig zijn. Ze hebben namelijk wat meer tijd nodig om te reageren, en in een groep is die kans vaak kleiner omdat iemand anders al snel het woord overneemt. Maar eerlijk, met zijn tweeën is het toch ook supergezellig?

4. “Ik had niet verwacht dat je zo aardig was”

Dit is een opmerking die introverten helaas maar al te vaak horen. Het lijkt te suggereren dat een rustig of terughoudend karakter gelijk staat aan onaardig zijn, wat natuurlijk helemaal niet klopt! Introverten hebben vaak een warme, vriendelijke persoonlijkheid die pas echt zichtbaar wordt in een comfortabele, rustige omgeving. Ze zijn misschien niet altijd de luidruchtigste in de kamer, maar dat betekent niet dat ze minder aardig of sociaal zijn.

5. “Ben je verlegen?”

Hoewel verlegenheid en introversie vaak in één adem worden genoemd, zijn het eigenlijk twee verschillende dingen. Verlegenheid draait om een gevoel van angst, nervositeit of ongemak in sociale situaties, vooral bij interacties met vreemden of in groepen. Mensen die verlegen zijn, vermijden vaak sociale situaties uit angst voor afwijzing of kritiek. Aan de andere kant is introversie een persoonlijkheidskenmerk dat draait om de voorkeur voor rustige omgevingen en de neiging om energie te halen uit alleen zijn of activiteiten die individueel worden uitgevoerd. Introverte mensen kunnen wel van sociale interacties genieten, maar hebben ook tijd nodig om op te laden na periodes van sociale activiteit – duh!

Beeld: Netflix | You