Lifestyle

Heftig verhaal: ‘Op mijn zeventiende had ik mijn eerste crisisopname’

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje met terugkerende depressies en zelfbeschadiging.
Ik groeide op in een gezin dat bestond uit mijn ouders en mijn oudere zus. Op mijn achtste kreeg mijn moeder te maken met longkanker, gelukkig is ze hier na een lange weg van hersteld. Op mijn twaalfde kreeg ze het terug op haar andere long. Hier waren ze gelukkig op tijd bij en is dit goed behandeld.
Op mijn dertiende kreeg ik zelf te maken met depressieve periodes en enorme onzekerheid. Hierdoor kwam ik in aanraking met zelfbeschadiging en ik begon mezelf te krassen. In deze tijd zocht ik hulp bij mijn ouders en schoolpsycholoog, en ben ik er destijds uitgekomen.
In de tussentijd heb zowel ik als mijn gezin veel meegemaakt. Op mijn vijftiende kreeg ik te maken met een conversiestoornis, iets waar ik nog nooit van had gehoord. Dit is ook een psychische stoornis, die ervoor zorgt dat als je teveel spanning krijgt in je hersenen, ze een signaal afgeven waardoor je lichaam tijdelijk uitvalt. Hierdoor viel ik regelmatig bewusteloos. Ik ben hierdoor meerdere keren in het ziekenhuis terecht gekomen, met onder andere kneuzingen, hersenschudding, etc. De conversie is na een langere tijd vastgesteld in het Erasmus MC. Ik ben hier sinds een jaar vanaf.
Op mijn zeventiende kreeg ik te maken met mijn eerste crisisopname, heftige zelfbeschadiging en is bij mij vastgesteld dat ik steeds terugkerende depressies, persoonlijkheidsstoornis, PTSS, chronische suicidaliteit en helaas nog meer heb. Hierdoor moest ik stoppen met school en werk, en kwam ik thuis te zitten.
In deze periode kwam mijn oma ook te overlijden. Hier heb ik het nog altijd heel moeilijk mee omdat ik dit niet kan verwerken, maar ik ben nu op een goede weg. Mijn oma (en ook mijn opa) was/zijn mijn tweede ouders. Zij hebben voor ons gezorgd toen mijn moeder ziek was en mijn vader veel bij mijn moeder was. Ik ben ze hier altijd dankbaar voor geweest.
Nu ben ik negentien, heb ik meer dan zeven crisisopnames gehad, meerdere behandeltrajecten gevolgd, en helaas ook meerdere ziekenhuisopnames gehad naar aanleiding van impulsieve suïcide pogingen.
Ik ben nu 160 dagen vrij van mezelf opzettelijk snijden, en 183 dagen vrij van mezelf opzettelijk branden. Over tweeëneenhalve week ga ik een nieuw, maar zeker intensief behandelpad in. Ik ga naar een kliniek waar ik tien weken ga werken aan mijn herstel, waar ik mijn ouders één keer zal zien, en na de eerste vijf weken post mag ontvangen en versturen.
Wat ik nu al bereikt heb, daar ben ik trots op. Ik gun mezelf eindelijk de recovery, die ik mezelf al een hele lange tijd misgunde. Ik wil graag met mijn verhaal mensen inspireren, en laten voelen dat ze niet alleen zijn en je mag zijn wie je bent. Het leven is soms al zwaar genoeg, en dat taboe wat op mentale gezondheid ligt maakt het niet makkelijker. Geef niet op!
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal’.
Beeld: iStock

Must reads 👀

Lifestyle

‘Ben je altijd zo stil?’ en 5 andere zinnen die introverts niet willen horen

Charlotte
herkenbaar-introverts

5 dingen die introvert té vaak horen

Wij introverts hebben het soms best zwaar. We staan liever niet in het middelpunt van de aandacht, trekken ons iets meer terug in grote gezelschappen, en zijn al helemaal niet van plan om onze stem boven de rest uit te laten komen. Dat betekent echter niet dat we deze vijf opmerkingen nog nooit eerder hebben gehoord. Sterker nog, we horen ze continu! Of we nu bij een feestje zijn, een vergadering op het werk, of gewoon op bezoek bij famillie, deze zinnen komen altijd weer terug. Hier zijn de vijf meest voorkomende opmerkingen die wij, introverts, regelmatig voor onze kiezen krijgen – zucht.

1. “Doe niet zo saai”

Saai? Dat introverte mensen over het algemeen iets meer op zichzelf zijn en zich meestal wat stiller gedragen in sociale bijeenkomsten, betekent zeker niet dat ze saai zijn! Integendeel, terwijl extraverte mensen vaak handelen op impulsieve invallen, hebben wij introverts onze volgende stap zorgvuldig doordacht. Is dat saai? Wij vinden van niet. Terwijl extraverten druk bezig zijn met de buitenwereld, hebben wij de tijd genomen om na te denken, te reflecteren en creatief te zijn.

Onze stilte is vaak een teken van diepgaande gedachten en innovatieve ideeën. Dus, saai? Absoluut niet! We hebben misschien een andere aanpak, maar dat maakt ons zeker niet minder interessant.

2. ”Waarom ben je zo stil?”

Een vraag die introverte mensen maar al te vaak horen, en laten we eerlijk zijn, het is geen favoriet. Het suggereert dat stil zijn iets negatiefs is, terwijl voor introverten stilte juist een natuurlijke en comfortabele staat is. Stil zijn, betekent niet dat ze niets te zeggen hebben of zich ongemakkelijk voelen. Vaak zijn introverten diepe denkers die graag luisteren en observeren voordat ze hun mening delen. Ze genieten van rustige momenten en hechte gesprekken, in plaats van luidruchtige bijeenkomsten en oppervlakkige praatjes.

3. ”Vind je het goed als ik iemand meeneem?”

Nee! Introverten houden veel meer van één-op-één gesprekken dan van groepsgesprekken. Diepe, betekenisvolle gesprekken winnen het altijd van oppervlakkige small talk. Als er ineens meer mensen aan het gesprek meedoen, kan dat voor een introvert best lastig zijn. Ze hebben namelijk wat meer tijd nodig om te reageren, en in een groep is die kans vaak kleiner omdat iemand anders al snel het woord overneemt. Maar eerlijk, met zijn tweeën is het toch ook supergezellig?

4. “Ik had niet verwacht dat je zo aardig was”

Dit is een opmerking die introverten helaas maar al te vaak horen. Het lijkt te suggereren dat een rustig of terughoudend karakter gelijk staat aan onaardig zijn, wat natuurlijk helemaal niet klopt! Introverten hebben vaak een warme, vriendelijke persoonlijkheid die pas echt zichtbaar wordt in een comfortabele, rustige omgeving. Ze zijn misschien niet altijd de luidruchtigste in de kamer, maar dat betekent niet dat ze minder aardig of sociaal zijn.

5. “Ben je verlegen?”

Hoewel verlegenheid en introversie vaak in één adem worden genoemd, zijn het eigenlijk twee verschillende dingen. Verlegenheid draait om een gevoel van angst, nervositeit of ongemak in sociale situaties, vooral bij interacties met vreemden of in groepen. Mensen die verlegen zijn, vermijden vaak sociale situaties uit angst voor afwijzing of kritiek. Aan de andere kant is introversie een persoonlijkheidskenmerk dat draait om de voorkeur voor rustige omgevingen en de neiging om energie te halen uit alleen zijn of activiteiten die individueel worden uitgevoerd. Introverte mensen kunnen wel van sociale interacties genieten, maar hebben ook tijd nodig om op te laden na periodes van sociale activiteit – duh!

Beeld: Netflix | You