Lifestyle

‘Ik heb al zeven keer overwogen om zelfmoord te plegen’

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje dat autistisch is en daarom extreem depressief is.
Ik ben als een normaal meisje geboren in een grote stad. Sinds mijn geboorte zagen mensen dat ik anders was, maar ze konden hun vinger er niet op leggen. Ik kwam niets tekort in mijn leven: ik had mijn ouders, een broer, familie en alles wat een mijn hartje begeerde. Ik had een gelukkige babytijd totdat ik naar school ging. De leerkrachten merkten dat ik anders was op bepaalde vlakken. De leerkrachten stelden voor dat ik naar een kinderpsycholoog ging.
Toen wij daar langs gingen zag ze direct bij ik dat een zware vorm had van autisme had, de dokter zij dat ik waarschijnlijk nooit ging praten en lopen. Ze vertelde dat ik zal denken als een vijfjarige en dat ik in een rolstoel terecht zal komen omdat ik waarschijnlijk niet kon lopen. Mijn ouders kregen veel hulp van psychologen, ergotherapeuten en andere hulpverleners zodat ik toch een normaal leven kon leiden. Ik ging naar het bijzonder onderwijs voor mensen met een beperking, die extra aandacht nodig hebben. Sinds ik op die school kwam ging langzaam alles fout, leerlingen begonnen mij raar te vinden. Niemand in de school mocht mij. Ik weet niet waarom, misschien omdat ik anders ben?
Ik heb mij er nooit iets van aangetrokken tot het moment in het laatste jaar van de basisschool. Leerlingen begonnen mij echt te pesten, zo erg dat ik er onzeker van werd. Ik begon mezelf uit te hongeren totdat ik mager was, ik dacht dat mensen mij dan zouden mogen. Ik ging ook naar een andere school omdat ik al bijna dertien werd. Daar ging alles goed, maar ik bleef mezelf uithongeren. Totdat onverwachts mijn lichaam het begaf van al dat uithongeren. Mijn lichaam was heel zwak en ik raakte helemaal uitgeput, ik voelde mijn lichaam niet goed meer aan. De school liet mij opnemen om te genezen, ik bleef de hele zomer in de kliniek. Toen ik daar wegging was ik nog altijd onzeker en ongelukkig.
Alles ging goed tot op een bepaald moment weer mijn depressiviteit naar boven kwam. Ik barstte uit van ongelukkigheid en reageerde dat op iedereen af. Daardoor werd de klas boos op mij, de school ook. Ze begonnen mij weg te pesten, deze ruzie heeft wel twee jaar geduurd. Ik ging naar een andere school, maar werd niet beter. Ik voelde me nog altijd ongelukkig omdat ik me gewoon niet op mijn plek voelde. Ik heb vijf keer in drie jaar tijd in psychiatrie gezeten omdat ik mij eenzaam voelde en niet thuis voelde in deze wereld. Ik ben altijd anders geweest dan de pubers in mijn omgeving.
Jarenlang van mijn zevende tot mijn achttiende (nu in het heden) mogen veel mensen mij niet. Is dit omdat ik anders ben? Of gewoon omdat ik veel fouten maakte? Ik zit vaak met gedachten om zelfmoord te plegen, ik heb dit nu al zeven keer overwogen. Gewoon omdat ik niet in deze wereld hoor, ik toch veel anders ben dan de mensen die ik ken. Je moet er altijd bij horen als je gewoon anders bent kijken mensen op je neer.
Nu zit ik terug in de psychiatrie, maar voel mij nog altijd niet thuis in deze wereld. Ik hoop dat de toekomst mooi voor mij is, maar ik heb het gevoel van niet…
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal’.
Beeld: iStock
 

Must reads 👀

Lifestyle

‘Ben je altijd zo stil?’ en 5 andere zinnen die introverts niet willen horen

Charlotte
herkenbaar-introverts

5 dingen die introvert té vaak horen

Wij introverts hebben het soms best zwaar. We staan liever niet in het middelpunt van de aandacht, trekken ons iets meer terug in grote gezelschappen, en zijn al helemaal niet van plan om onze stem boven de rest uit te laten komen. Dat betekent echter niet dat we deze vijf opmerkingen nog nooit eerder hebben gehoord. Sterker nog, we horen ze continu! Of we nu bij een feestje zijn, een vergadering op het werk, of gewoon op bezoek bij famillie, deze zinnen komen altijd weer terug. Hier zijn de vijf meest voorkomende opmerkingen die wij, introverts, regelmatig voor onze kiezen krijgen – zucht.

1. “Doe niet zo saai”

Saai? Dat introverte mensen over het algemeen iets meer op zichzelf zijn en zich meestal wat stiller gedragen in sociale bijeenkomsten, betekent zeker niet dat ze saai zijn! Integendeel, terwijl extraverte mensen vaak handelen op impulsieve invallen, hebben wij introverts onze volgende stap zorgvuldig doordacht. Is dat saai? Wij vinden van niet. Terwijl extraverten druk bezig zijn met de buitenwereld, hebben wij de tijd genomen om na te denken, te reflecteren en creatief te zijn.

Onze stilte is vaak een teken van diepgaande gedachten en innovatieve ideeën. Dus, saai? Absoluut niet! We hebben misschien een andere aanpak, maar dat maakt ons zeker niet minder interessant.

2. ”Waarom ben je zo stil?”

Een vraag die introverte mensen maar al te vaak horen, en laten we eerlijk zijn, het is geen favoriet. Het suggereert dat stil zijn iets negatiefs is, terwijl voor introverten stilte juist een natuurlijke en comfortabele staat is. Stil zijn, betekent niet dat ze niets te zeggen hebben of zich ongemakkelijk voelen. Vaak zijn introverten diepe denkers die graag luisteren en observeren voordat ze hun mening delen. Ze genieten van rustige momenten en hechte gesprekken, in plaats van luidruchtige bijeenkomsten en oppervlakkige praatjes.

3. ”Vind je het goed als ik iemand meeneem?”

Nee! Introverten houden veel meer van één-op-één gesprekken dan van groepsgesprekken. Diepe, betekenisvolle gesprekken winnen het altijd van oppervlakkige small talk. Als er ineens meer mensen aan het gesprek meedoen, kan dat voor een introvert best lastig zijn. Ze hebben namelijk wat meer tijd nodig om te reageren, en in een groep is die kans vaak kleiner omdat iemand anders al snel het woord overneemt. Maar eerlijk, met zijn tweeën is het toch ook supergezellig?

4. “Ik had niet verwacht dat je zo aardig was”

Dit is een opmerking die introverten helaas maar al te vaak horen. Het lijkt te suggereren dat een rustig of terughoudend karakter gelijk staat aan onaardig zijn, wat natuurlijk helemaal niet klopt! Introverten hebben vaak een warme, vriendelijke persoonlijkheid die pas echt zichtbaar wordt in een comfortabele, rustige omgeving. Ze zijn misschien niet altijd de luidruchtigste in de kamer, maar dat betekent niet dat ze minder aardig of sociaal zijn.

5. “Ben je verlegen?”

Hoewel verlegenheid en introversie vaak in één adem worden genoemd, zijn het eigenlijk twee verschillende dingen. Verlegenheid draait om een gevoel van angst, nervositeit of ongemak in sociale situaties, vooral bij interacties met vreemden of in groepen. Mensen die verlegen zijn, vermijden vaak sociale situaties uit angst voor afwijzing of kritiek. Aan de andere kant is introversie een persoonlijkheidskenmerk dat draait om de voorkeur voor rustige omgevingen en de neiging om energie te halen uit alleen zijn of activiteiten die individueel worden uitgevoerd. Introverte mensen kunnen wel van sociale interacties genieten, maar hebben ook tijd nodig om op te laden na periodes van sociale activiteit – duh!

Beeld: Netflix | You